İntiharla ilgili birinci psikodinamik teoriyi geliştiren Freud’a nazaran; depresyonun ve intiharın psikodinamiği birbirinin birebirdir.
Depresif insan kendini, dünyayı ve geleceği olumsuz kıymetlendirir. Bireyin agresyonunu kendi benliğine yöneltmesiyle; suçluluk duygusu, kendini değersizleştirme, en sonunda kendini öldürmeyle tabirini bulur.
Depresyonda olan kişi: herşeyi yavaş yavaş gri görmeye başlar, sabah uyanmak , yataktan kalkmak, kahvaltı yapmak, birine günaydın demek, yıkanmak, herşey anlamsızlaşır. Ve tüm odayı gri , sonra sonra siyah kaplamıştır.
Bir gün, iki gün, üç gün, on gün ve sonunda aylar…
İntihar; süreksiz bir sorun için son bir tahlil uğraşıdır. Çekilen acının son bulması için öbür hiçbir dermanın kalmadığına kendini ikna etmektir.
İntihar, intihar eden için “yangın olduğunda meskenden çıkmak için çıkılan acil çıkış kapısı üzeredir.” Bu nedenle kişi bu kararı aldığında; ansızın bir düzgünlük hali içerisine girer. Sevdiği ve görüşemediği şahıslarla görüşür. Ofisine masraf işlerini toparlar, öğrenciyse ödevini yapar. Zira ona nazaran artık kararını vermiştir ve kendine nazaran bu acı son bulacaktır.
Maalesef
Nizam ; acı çekmenin bir zayıflık olduğunu tez ettiği surece , intihar da var olmaya devam edecektir.
Üzülme ve depresyon ortasında fark vardır. Hepimiz vakit zaman kendimizi makus hissederiz.
Ortasındaki farkı: yalnızca ‘İYİ BİR UZMAN’ bilebilir.
İntiharı ortadan kaldırmak için; Depresyonu çalışmak gerekir. Depresyonu çalışırken değerli soru: ‘ne ile başladığıdır.’
A. Bir travma sonrası mı gelişti? Travma sonrası ise travmayı da çalışmak gerekir.
B. Kişinin öbür bir rahatsızlığı var mı bu da değerli.
C. Kimileri da Depresif kişilik yapısındadır. Bu bireyler kendilerini bedelsiz, kıymetsiz, başarısız ve yetersiz biri olarak görür; çok uyumlu, alıngan ve kırılgan şahıslardır. Dışarıdan gelen değerlendirmelere son derece hassastırlar. Kendilerini ihmal edip. Daima olarak etraflarındaki insanları mutlu etme ve onları üzmeme eforu içerisine girerler.Kendini olumsuz olarak algıladıkları için rastgele bir kıymetlendirme karşısında bile özsaygıları, özdeğerlilik hisleri düşer. Bu durumda bu depresif kişilik yapısındaki şahısla çalışırken değiştirmesi gereken şeyleri de : Örn. Olumlu benlik algısı geliştirme, hayır diyebilmeleri, daima verici olan rollerinden çıkmalarını sağlayabilme üzere. Şeyleri de çalışmak gerekir.
Ve
HAYAT; kimyadır. Beynimizdeki kimyasalları yerine koymadıkça yalnızca psikoterapinin işe yarayabileceğini düşünmeyenlerdenim. Bu nedenle bilhassa süreğen devam eden, patolojik sıkıntılarda Psikiyatrist dayanağı kaidedir.
