HER ŞEYİN BİR RİTMİ VARDIR;
YAVAŞLAMAZSAN FARKEDEMEZSİN
Dünya süratli olsa da muhakkak bir ritim ile döner. Atom tanecikleri muhakkak bir ritim ile döner. Güneşin etrafında gezegenler muhakkak bir ritim ile dönerler. Mevsimler, aylar, haftalar ve günler aşikâr bir ritim ile dönerler. Bir yaprağın dönüşümünü hiç izlediniz mi? Yeşilden sarıya, sarıdan kırmızıya, en sonunda da kurumuşluğa giden seyahatinin nasıl son buluşuna hiç baktınız mı? Her şey bir döngü içinde hareket etmekte, bazen suratlarına yetişmekte zorlanırız. Bazen fark edebilmek için dururuz ve bakarız, dinleriz ya da dokunuruz. Yavaşlamaktır bu hareketin ismi. Yavaşlarız ve kulak veririz etrafında olup bitene. Kent hayatının çok süratli döngüsü bizi yavaşlamaktan alıkoyduğu için aile içi hayatımızın da ne kadar karmaşık hale geldiğinin farkında mıyız? Daima bir yerlere yetişmek zorundayız, bölünmüş saatlere bakarak koşuşturuyoruz. Elbette yoruluyoruz, yıpranıyoruz. Kendimizle bir arada eşimizi ve çocuklarımızı da bu süratli döngüye katıp onların da koşmasını istiyoruz. Çocukların içsel ritimlerini alt üst ettiğimiz yetmiyormuş üzere, kendimize nazaran yeni bir ritim oluşturmaya çalıştığımızda çocukların v erdiği yansıları de beğenmiyoruz. Ritmi bozulan çocuk doğal olarak ağlamak, agresif olmak ve dertli olmak üzere olumsuz davranışlar stantlar. Olağan suratında ilerleyen gelişim çağındaki çocuk, daha da hızlanmasını söyleyen ebeveynine karşı nasıl davranacağını bilemez. Tekrar sisteme format atmak çok zordur, zira ritmi doğuştan verilmiştir. Hasebiyle anne ve baba, bu durumda ne yapmalı? YAVAŞLAMALI ve FARKETMELİ.
Çocuğun ritmine nazaran hayatı yavaşlatmak… Mümkünlüğü çok az üzere geliyor değil mi? Bu kadar koşuşturmada “Hadi” demeyen kaç anne ve baba var sanki? Ânı kaçırmadan günü yaşamak en hakikat davranış biçimi galiba.
Gelecekte ya da nefes aldığımızın bir adım ötesinde var mıyız yok muyuz bilmiyoruz. Daha sonra oynayalım, daha sonra konuşalım diyen ebeveynler gelecekte çocukları ile alaka kurmada zorlanacak olan ebeveynlerdir. Kapıyı çarpıp çıkan ergenlerin anne ve babaları almaya talip olanlardır.
Sabahları işe yetişmek zorunda olabilirsiniz, çocuğunuzun çabucak ayakkabılarını bağlayıp çıkmasını istiyorsunuzdur, lakin çocuk yerde gördüğü karıncaya takılmıştır, onunla oynamak istiyordur. Ne yaparsınız?
Değerli bir telefon konuşması yapıyorsunuz. Tam bu sırada çocuğunuzun yardıma gereksinimi var ve yardım istiyor. Ne yaparsınız?
Çocuğunuz sizinle kitap okumak istiyor, ancak siz çok yorgunsunuz. Ne yaparsınız?
Çocuğunuz sizinle oynamak, sizinle uyumak ve sizinle dişlerini fırçalamak istiyor lakin hoş bir sinema izliyorsunuz. Ne yaparsınız?
Tüm bu sorulara her ebeveyn farklı yanıt verecektir. Ne olursa olsun anne babalık için emek harcamak gerekiyor. Emek ve vakit verilen her şeyin karşılığı var demektir.
Karşılıksız sevgi ve güzelleştirilen bir kalp, çocuğu geleceğe taşır. Çocuğunuzla geçirdiğiniz vakitlerde;
Onlara dokunun.
Onlarla göz göze gelin.
Onlara gülümseyin.
Ve onlara sevgiyle gülün güldürün.
Onları dinleyin.
Onları sevin.
Onlarla ilgilenin.
Onlarla koşun.
Onlarla oynayın.
Onlarla konuşun.
Onlara hürmet da duyun.
Onlarla aile olun…
