“Ebeveynlik, çocukların isteklerini değil muhtaçlıklarını karşılama sanatıdır.”(Kökler Ve Kanatlar)
Aile sinerjisini oluşturan ve dinamiklerini belirleyen anne ve baba ortasındaki ilgidir, kullandıkları lisan ve nitelikli bir bağlantıdır.
Ebeveynlik, çocuklarımızın bizden etkilendiklerini göz gerisi etmeden davranışlarımızı ve hislerimizi yönetebilmek ve böylelikle çocuğun muhtaçlıklarını karşılayabilmenin ismidir. Aileyi oluşturan ve güç veren öncelikle anne ve babadır. Anne ve babanın bağları ve bağlantısı ailedeki iklimi belirler. Sağlıklı bağlantıları olan ebeveynler, sağlıklı bağ kurabilen çocuklara aile içinde taban hazırlarlar.
Her ailenin kendine nazaran bir iklimi vardır. Aile dinamikleri sağlam ise süreksiz hava durumlarından ve dış etkenlerden kolay kolay etkilenmez. Uygun bir ailede pahalar besbellidir ve o aile bedelleri ile tanınır. Bir çeşit genetik kodlama üzere; uygun bir ortam vardır, ilgiler niteliklidir, nezaket kuralları ile çevrelenmiştir, sevgi ile hareket edilir, hoş sözlerle irtibat kurulur. Tenkit, duvar örme, aşağılama üzere olumsuz davranışlardan uzak bir aile lisanı vardır.
Aile ikliminde sevgi ve hassaslık varsa anne ve çocuk ortasında inançlı bağlanma gerçekleşir. Alakada kalabilmeyi başaran ebeveynler aile sinerjisini oluşturmuş demektir. Alaka kurulmamış çocuk; ihmal edilmiş çocuk demektir. Yalnızca fizyolojik temelli muhtaçlıkları gidermek ebeveynlik değildir. Nedir ebeveynlik? Tıpkı vakitte çocuğun ruhsal muhtaçlıklarını da karşılayabilmek, duygusal bağlarını kurabilmek tıpkı vakitte toplumsal gelişimine taban hazırlamaktır. Ebeveyn ile çocuk ortasında gerçekleştirilen nitelikli alaka ile çocuk, topluma çıkmaya hazır demektir. İhmal edilmiş çocuklar kimlerdir? Anne babasıyla irtibat kuramayan çocuk, yardıma gereksinimi olduğu halde ailesinden yardım isteyemeyen çocuk, sonları konmamış ve kıymet görmemiş çocuk, ailede kimlik oluşturamamış ve hürmet görmemiş çocuk, birey olarak görülmemiş çocuk; ihmal edilmiş çocuktur.
Bağ kuran çocuk, aileye kendini ilişkin hisseder. Aidiyet duygusu bir çocukta olmalı, yoksa diğer yerlerde ilişkin olma hissini yaşamaya çalışır. Lakin içten bir bağ sırasında çocuğun hoş hislerini tabir etmesi kadar meselelerini da aktarması mümkün olabilir. Ebeveyn, nitelikli bağlantı ile çocuğun derinliklerine inebilir. Her ailenin dinamikleri ve kıymetleri her ailenin kendi ikliminde yer bulur. Tüm bu pahalar anne ve baba ortasındaki bağlantıdan beslenir. Annenin ve babanın kişiliği ve irtibat gücü ile çocuk toplumda yaşayabilmek için güçlenir. Elde ettiği bu potansiyel ile geleceğe taşınan çocuk düzgün bir yetişkin olarak toplumda yerini alır.
Her çocuk güzel bir aileyi hak eder. Bu dünyada bir çocuğun en doğal hakkı; uygun bir aile ortamı olan bir meskende yaşamaktır. “Yavrum senin yolun benim yolumdan farklı biliyorum. Benden daha ötelere ulaşacağına tüm kalbimle inanıyorum. Can parem yoluna hürmet gösteriyorum ve seni her halinle kabul ediyorum” (Kökler Ve Kanatlar).Çocuklarımızı güzelleştiren ve çocuklarımıza güç veren bu cümleleri söylemek biz ebeveynlere de güzel gelecektir. Aile ikliminde bu türlü bir cümle, çocukları tüm fırtınalardan koruyacaktır.
Tüm fırtınalardan korunan çocukların çok olması dileğiyle…
