Çocukluk, insan hayatının temelini oluşturan tahminen de en kıymetli evresidir. Nasıl ki bir inşaatın temeli sağlam değilse üzerine çıkılacak katların da sağlam olmasını beklemiyorsak; çocukluk periyodu de birey için kritik değere sahiptir. Gelişim tabiatı gereği sıralıdır ve her gelişim evresi kendinden sonra gelen evreyi etkilemektedir. Bilişsel, lisan, sosyal- duygusal, psiko- motor, özbakım üzere becerilerimizin geliştiği, yaşamamızı sıhhatle sürdürebilmemiz için gerekli donanımın büyük bir kısmını aldığımız evremizdir çocukluk.
18 yaşını doldurmamış her birey kanunen çocuktur ve insan haklarını da kapsayan özel haklara sahiptir. Bu haklar devletler tarafından 1989 yılında kabul edilen “Çocuk Haklarına Dair Sözleşme” de ayrıntılı olarak sıralanmıştır. Çocuk haklarını çocukken öğrenmemiz ve bu haklar doğrultusunda korunmamız çok kıymetlidir. Zira çocukluk devrinde haklarımızın korunması bizim sağlıklı bir yetişkin olmamız için temel şarttır. Araştırmalar gösteriyor ki; çocukluk devrindeki gelişimsel evrelerimizi sağlıklı tamamlayamadığımızda travmalarımız ya da kimi eksikliklerimiz bir sonraki yaşamsal evremize taşınıp işlevselliğimize olumsuz tesir ediyor. Bu da ruhsal açıdan sağlıklı bir çocukluk geçirmenin değerini bize bir defa daha hatırlatıyor.
Çocuk hakları, yetişkinler ve devletler tarafından ne kadar sağlam bir biçimde ve çocukların yüksek faydası gözetilerek korunursa o kadar sağlıklı jenerasyonlar yeşertmiş olacağız. Her çocuğun inanca, gülmeye, sevgiye, hürmete, birey olarak kendini söz etmeye, korunmaya, haklarını öğrenmeye gereksinimi olduğunu ve çocukların gelecekteki yetişkinler olacağını unutmadan yaşadığımız bir dünya dileğiyle.
