Yaşasın, okullar açılıyor!
Fakat bu durum birtakım anneler (bakımverenler) ve/veya çocuklar için çok büyük bir tedirginlik kaynağı.
Yarın sabah uyanınca psikosomatik olarak karnı ağrıyacak, okula girdiği an ağlama krizine kapılacak çocuklar ve öğretmenine çocuğumu teslim ederken ona – “sakın ağlama” diyip, ardını döndüğü an içinden çocuğuna “hadi ne olur koşarak gel, ayağıma yapış, anne gitme de” diyecek anneler( bakımverenler) olacak.
Her eğitim öğretim yılı başlangıcında olduğu üzere kimileri için bu “ayrılma” büyük bir tasaya dönüşecek ve saatler, günler tahminen aylar sürecek sınıf kapısı, okul kapısı nöbetine dönüşecek.
Okul fobisinin birçok nedeni olabilir.
Vakalarım ortasında; Bir evvelki okulunda öğlen ortası uyuduğu için tüm gün orda kaldığını zanneden ve bir sonraki eğitim-öğretim yılında annesini bırakmayan çocuk üzere. Annesini kaybettiği için bakımvereni onu okula bıraktığı an, bakımverenini kaybedeceğini düşünen çocuk üzere. Eşinden ve öteki çocuklarından vazgeçip bu çocuğunu kendi için büyüten, gece uyurken birebir yatakta onunla uyuyan, gündüz yemeğini yerken kendi yemek kaşığını bile bağımsız kullanmasını istemeyen anne üzere. Birçok okul fobisi hadisem oldu.
Okul fobisinin nedeni en küçük akıla gelmeyecek şey de olabilir, kocaman bir bağımlılık sorunu da olabilir. Bu nedeni bir uzman bilebilir.
Gelin, okul açılınca meseleyle karşılışıyorsanız ailenizle birlikte probleminiz büyümeden bir uzmana başvurun.
Herkese keyifli huzurlu eğitim- öğretim yılları diliyorum. Sevgilerimle…
