Çocuğumuzla konuşurken ‘Onu yaparsan seni severim, benim dediğim üzere biri olursan, bunu- bunları yaparsan seni sevmem’şeklinde konuşmamız son derece YANLIŞTIR !
Ne yaparsa yapsın, o sizin biricik oğlunuz- biricik kızınız ve onun sevilmeye gereksinimi var.
Sevilmediğini duyan çocuk buna inanır, sevilmediğini düşünür, bu onu karamsarlığa iter.
Biz de 3,5,6..yaşımızdayken annemiz- babamız tarafından sevilmediğimizi duysaydık çok üzülürdük.
İnsanların en temel ihtiyaçlarından biri de sevgidir. Karnımızın doyduğundan emin olduktan sonra sevildiğimizi de bilmek isteriz.
Çocuklar şartsız severler. Onu doyurduğunuz, giydirdiğiniz, okuttuğunuz için DEĞİL, sizi siz olduğunuz için severler. Siz onun biricik anne- babasısınız. Çocuğunuzun dünyasında her vakit doğruyu yapan, doğruyu lisana getiren büyük KAHRAMANLARSINIZ.
Çocuğunuza onu sevdiğinizi söyleyin, onları sevgiyle büyütün.
Araştırmalar da bunu kanıtlamıştır. En ağır derece zihinsel geriliği olan çocuk bile onu sevdiğimizi söylediğimizde bunu anlayabiliyor.
Onu sevdiğimizi söylersek çocuğun kişilik, karakter, zihinsel gelişimine olumlu katkıda bulunmuş oluruz.
Artık harekete geçin, dönün ve çocuğunuza ismiyle birlikte seni seviyorum deyin.
Sevgilerimle…
