Zarafeti ve muhteşem sesiyle Fransa’nın en başarılı pop yıldızlarından biri olan Françoise Hardy, 80 yaşında hayatını kaybetti. Ölümü, kendisinin ve Hardy’nin bebeklik fotoğrafının yanına Instagram’da “Maman est partie” (ya da İngilizce “anne gitti”) yazan oğlu, müzisyen arkadaşı Thomas Dutronc tarafından bildirildi.
Hardy, 2004 yılından bu yana lenf kanseri hastasıydı ve bu hastalık nedeniyle yıllarca radyoterapi ve diğer tedavileri görmüştü. 2015 yılında durumu kötüleştikten sonra kısa süreliğine komaya girdi ve o zamandan beri konuşma, yutma ve solunum sorunları yaşadı. 2021’de Fransa’nın prosedüre izin vermemesinin “insanlık dışı” olduğunu söyleyerek ötenazi lehine tartışmıştı.
Thomas Dutronc (@thomas.dutronc)’in paylaştığı bir gönderi
Hardy, 1944’te Nazi işgali altındaki Paris’te bir hava saldırısının ortasında doğdu ve şehirde, çoğunlukla annesi tarafından büyütüldü. 16 yaşındayken ilk gitarını hediye olarak aldı ve kendi şarkılarını yazmaya, canlı performans sergilemeye ve plak şirketleri için seçmelere katılmaya başladı. 1961’de Disques Vogue ile sözleşme imzaladı.
Kendi kaleme aldığı balad Tous les garçons et les filles, 1962’de çığır açan eseriydi ve 2,5 milyondan fazla kopya sattı; ilk single’lar Je Suis D’Accord ve Le Temps de L’Amour gibi Fransız listelerinde zirveye yerleşti. 1963’te Hardy, Eurovision şarkı yarışmasında Monaco’yu temsil etti ve beşinci oldu.
Avrupa’da artan şöhreti, repertuarını İngilizce de dahil olmak üzere birçok dilde yeniden kaydetmeye başlaması anlamına geliyordu. Dans le Monde Entier’den çevrilen 1964 tarihli şarkısı All Over the World, onun İngiltere’deki tek top 20 hiti oldu, ancak ünü Fransa, İtalya ve Almanya’da da devam etti. 1968’de, sözleriyle Serge Gainsbourg’un yazdığı It Hurts to Say Goodbye’ın (ilk olarak Vera Lynn tarafından üne kavuşturulan) bir versiyonu olan Comment te Dire Adieu, onun en büyük hitlerinden biri oldu.
ELLE (@ellefr)’in paylaştığı bir gönderi
Hardy’nin, triko, rock tarzı denim ve deri gibi daha gündelik görünümlerin yanı sıra temiz silüetlere sahip terziliği de kapsayan güzelliği ve usta estetiği, 20. yüzyıl Fransız havalısının görünürdeki zahmetsizliğini tanımlıyordu. Yves Saint Laurent ve Paco Rabanne gibi tasarımcıların ilham kaynağı oldu ve aynı zamanda Richard Avedon, David Bailey ve William Klein gibi isimler tarafından çekilen moda fotoğraflarının da sık sık konusu oldu. Daha sonra tasarımcı Rei Kawakubo, Hardy şarkısındaki bir dizeden sonra plak şirketine Comme des Garçons adını verecekti.
Hardy, aralarında Rolling Stones ve David Bowie’nin de bulunduğu 60’lar popunun birçok erkek yıldızının hayranlık duyduğu bir isimdi. Bob Dylan, 1964 tarihli albümü Another Side of Bob Dylan’ın notları için onun hakkında bir şiir yazdı: “Françoise Hardy için, Seine nehrinin kıyısında, Notre Dame’ın dev bir gölgesi ayağımı kapmak istiyor…” Ayrıca Jean-Luc Godard, Roger Vadim, John Frankenheimer ve daha pek çok yönetmenin de ilgisini çekti.
Hardy, mali anlaşmazlıklar nedeniyle Disques Vogue’dan ayrıldı ve 1970 yılında Sonopresse ile üç yıllık bir anlaşma imzaladı. Yaratıcılık açısından zengin olan bu dönemde, Brezilyalı müzisyen Tuca ile 1971’de çok beğenilen La Question’da rekor kırdı ve çok dilli yayınlarına devam etti, ancak sözleşmeye bağlı olarak Sonunda onun şöhreti azaldı ve yenilenmedi.
1970’lerin ortasını, ortağı, müzisyen ve aktör Jacques Dutronc’la birlikte oğlu Thomas’ı büyütmeye odaklanarak geçirdi. Albümler 1977’deki Star ile yeniden başladı ve Hardy – her zaman coşkuyla olmasa da – funk, disko ve elektronik pop tınılarını benimsedi. 1980’lerdeki daha uzun bir ara, 1988’deki son albümü olarak ilan edilen Décalages ile noktalandı, ancak 1996’da Le Danger ile geri döndü ve paletini karamsar çağdaş rock’a çevirdi. 2018’de Personne D’Autre ile biten altı albüm daha yayınladı.
İlk kez 1967’de tanışan o ve Jacques Dutronc, 1981’de evlendiler – daha sonra genel olarak evlilik hakkında “ilginç olmayan bir formalite” dedi – ve 1988’de ayrıldılar, ancak arkadaş kaldılar.
