Hayat sevincimizi nasıl da zora koşar affedemediklerimiz, bırakamadıklarımız, vazgeçemediklerimizdir.
Affetmeyi evvel bir hakikat tanımlayalım; birçoğumuz affetmeyi, bizi üzen, berbatlığı dokunmuş olanın yaptıklarını beğenilen görerek affetmek, unutmak olarak algılar. Halbuki affetmek, onu kendisine bırakmak, hayata havale etmektir. Onu artık hayatımda tuttuğu yerden kaldırmak ve değersizler rafına koymaktır. Olumlu hislerim ne kadar değerliyse, olumsuz hislerim da o kadar değerli. Olumlu hislerimi nasıl her önüme gelene dağıtmıyorsam, olumsuz hislerimi da o denli her önüme gelene vermemem lazım. ? Affedin, siz özgürleşin, hayata itimadın, kendinizi önemseyin. Özcesi keyifle yaşamaya bakın.
Sevdiğinizi düşündüğünüzle memnun değilseniz, fakat bir türlü ayrılamıyorsanız, bunun nedeni “sevginiz” olamaz. Sevgi karşılıklı hayli beslenir ikili bağlantılarda. Yalnızca bir tarafın sevmesi ile yürümez. İlginizi mutsuz olmanıza karşın bir türlü bitiremiyorsanız, kendinizle yüzleşin ve gerçek nedenlere bakın. Sizi memnun etmeyen bağlantıları sürüklemeyin, bırakın. Özgürleşin, hayata inancın, kendinizi önemseyin. Elhasıl keyifle yaşamaya bakın.
Düşünmek, yalnızca tahlile yönelikse faydalı bir fonksiyondur. Tahlile ya da tahlile yönelik olmadığı surece bizi üzen olay ve insanları düşünmek yalnızca aslında kısıtlı olan gücümüzü boşa harcamaktır. Hüzünlerinizi tekrar tekrar zihninizde canlandırıp onlara tutunmayın. Kurban rolünü üstlenmeyin. Evet, hepimiz bu arabesk topluma doğduk büyüdük. Evvelden arabesk değildik böylesine, lakin artık etkin olarak hayatımız, kendimiz ve etrafımız için sağlıklı ve olumlu bir hayat oluşturmak yerine, çabucak herkes “kader mahkûmu” olmayı tercih eder oldu. Olağan bunun gitgide kuvvetle gelişen biat kültürü ile çok ilgili olduğu bir gerçek. Üzülmek bir olayı yaşarken ve akabindeki yas sürecinde doğal eşleşendir. Lakin sonrasında etkin olarak hayata geri dönmeli, kendimiz ve etrafımız için yapılması gerekenleri yapmalı, alınması gereken kararları almalıyız.
Hayatınızı etkin olarak yönetin, kendinize âlâ davranın, özgürleşin, hayata inancın, kendinizi önemseyin. Elhasıl hoş yaşamaya bakın, keyifle.
İster sevdiğinizden ayrılmış, gerinizde bırakamamış; ister sizi üzen durumlar yaşamış ya da şahıslarla karşılaşmış, bunlara takılmış kalmış; ister sizi kırmış, üzmüşleri affedememiş olun, her durumda bir türlü ilerleyemediğinizi, yeni bir şeylere başlayamadığınızı fark edersiniz. Lakin buna karşın tekrar de affedemez, bırakamaz, vazgeçemezsiniz.
Nedenini bulun: Neden bu kadar affetmemekte, bırakmamakta, vazgeçmemekte inat ettiğinize bakın. Affederseniz, bırakırsanız, vazgeçerseniz neyi kaybedecek olmaktan korktuğunuza bakın. Bu korktuğunuz durumun gerçekleşme ihtimalini yanlışsız hesap edin. Bir de bakın bakalım, sahiden de bu korktuklarınızdan korkuyor musunuz?
Affetmenin, bırakmanın, vazgeçmenin avantajlarını düşünün: Affedip, bırakıp, vazgeçmeniz size ne üzere avantajlar getirecek? Affetmeyi, bırakmayı, vazgeçmeyi başardığında hayatınız nasıl değişecek? Özgür olduğunuz bir hayatı hayal edin ve bu hayale sıkı sıkı tutunun.
Olumlulukları tekrar hayatınıza sokun: Kimin ya da neyin size affetmeniz, bırakmanız, vazgeçmeniz için takviye vereceğini düşünün. Bu affetme, bırakma, vazgeçme sürecinde hangi aktiviteler, hangi arkadaşlarınız size takviye olur, yardım eder? Evvelce sizi memnun eden aktivitelere tekrar yönelin. Dikkatinizi olumlu düşünmeye, tecrübelere ve insanlara yönlendirin. Bu sizin affetmekte, bırakmakta, vazgeçmekte zorlandığınız durum ve bireylere fixe olmaktan kurtulmanıza yardım edecektir.
Kaçınılmazı kabul edin: Affetmek, bırakmak, vazgeçmek kabul etmekle başlar. Olanları olduğu üzere kabul etmeyi deneyin. Ne kadar istiyor olsanız da sineması geri sarıp tekrar oynatamayacağınızla yüzleşin, yaşananları değiştiremeyeceğinizi kabul edin.
Bir affetme, bırakma, vazgeçme merasimi yapın. Tüm affetmek, bırakmak, vazgeçmek istediklerinizin ve bu durumlarla eşleşen hislerinizin listesini yapın. Kendinizden hiçbir şey saklamayın. Affetmek, bırakmak, vazgeçmekle ilgili aklınıza gelen, gönlünüze düşen her bir olayı ve duyguyu yazın. Sonrasında bu yazdıklarınızı ister yakın, ister yırtın, isterseniz de gidip denize atarak vedalaşın. Lakin hayatınızın dışına çıkartın.
Hepimiz hayatımızda mutlak makûs tecrübeler yaşamış ve bu berbat tecrübelerden kimilerini geride bırakmakta zorlanmışızdır. Ancak bir kez başarınca, hayat doğal akışına döner. Su akar. Kişi geleceğe olumlu bakar. Yaşama sevinci tekrar geri döner. Ve siz tekrar dolu dolu yaşamaya başlarsınız hayatı.
Esirgemeyin bunu kendinizden.
Dr.phil. R. Meltem KAVCAR SIRMALI
19 Mart 2018
