Bireyin bağ kurduğu bireylerden ayrılmayla ilgili çok korku, endişe yaşamasıdır.
Ayrılma telaşı bozukluğu uzun yıllardır, çocuklarda görülen ve bunun sebebi olarak çocukluk periyoduyla bağlı bir durum olduğu düşünülmüştür, günümüzde yetişkinlerde de görülme mümkünlüğü bulunan bir teşhis halini almıştır.
Ayrılma telaşı bozukluğu olan bireyler genelde konuttan yahut bağlandığı şahıstan ayrılırken çok korku yaşarlar, bağlandığı kişinin istenmedik bir olaydan ötürü kaybolması yahut kaçırılması üzere tasaları bulunur, bağlandığı bireylerin vefat, hastalık üzere durumlardan kaybetme konusunda kaygıları vardır, bağlı olduğu bireyden ayrılacağına dair endişe yaşamasından ötürü iş, okul, alışveriş merkezi üzere yerlere gitmeyi reddetme, tek başına olmaktan ve ya bağlandığı kişinin yanında olmamasından ötürü daima telaşlı hissetmek ve bu durumdan daima kaçınma davranışında bulunma, uykuyla ilgili sorunların ortaya çıkış sebebinin bağlandığı kişinin yanında olmaması yahut konutundan öbür bir yerde uyumak zorunda kalması uyku sorunu oluşturabilir.
Sebeplerine bakıldığında küçük yaşta ebeveyn, arkadaş yahut evcil hayvan kaybının tesiri olabilmektedir. Örneğin ebeveynlerden birisini kaybeden birey başkasına daha denetimci ve ayrılma sıkıntıları yaşayabilir bu sebeple başına bir şey gelecek kanısından tasa duyduğu için birlikte olmayı tercih eder. Tıpkı vakitte genetik alt yapısı da bozukluğu etkileyen değerli durumlardandır.
Çocuklarda genelde konuttan çıkmayı reddeder bu sebeple okula gitmekten kaçınırlar, daima fizikî ağrı olduğunu belirtirler, hayali bir kadro şeylerden de bahsedebilirler. Yetişkinlerde genelde çocuklarının okuldaki vakitlerinde okuldan ayrılmak istemezler, ayrılma derdi yaşayan yetişkinler ergenlik dönemlerindel ise arkadaşlarıyla birlikte buluşmaya gitmeyi tercih edebilir bu da çocukla ortasında çatışmalara sebep olurken çocuğun toplumsal yaşantısınıda tesirler.
