Bir sabah “Artık söylediklerime, yaptıklarıma devamlı dikkat edip, istemediğim programlara katılıp, sorun çıkmasın diye daima alttan almak istemiyorum, hayatımın geri kalanı bugün ve burada başlıyor.” diyerek uyandıysanız ve kendinizi hafiflemiş hissettiyseniz, takılıp kalmak yerine hayatınıza devam etmeye karar verdiniz demektir. Fakat sanki kaç kişi bunu söyleyebilir ki ayrılıklarda?
Birçok insan için ayrılık vefattan berbat. Vefatta vedalaşıyorsunuz, üzülüyorsunuz, yasınızı tutuyorsunuz ve yalnızca siz hayatınıza devam ediyorsunuz. Ancak ayrılık o denli mi? Sıklıkla hayatına devam eden partneriniz, takılıp kalan da siz oluyorsunuz.
İlgiyi tüketene kadar ayrılmamak için savaştınız. Bitebileceğine bir türlü inanmadınız. Bağınız vakit zaman dayanılmaz bir hal alsa bile, partneriniz olmadan (aslında kendi başınıza) yaşama kanısı bile tüm dengelerinizin şaşmasına neden olsa da artık bir ortada yaşayamayacağınıza siz bile ikna olmaya başladınız. “Ne olur gitme”den “Tamam, pes ediyorum”a geldiniz. Lakin kendinizi hiç de yeterli hissetmiyorsunuz. Partnerinizle bağlantı kanallarınız kapandığında, onunla birebir yeri artık paylaşmadığınızda kendinizi hiç de âlâ hissetmez, mahrumluk hissini şiddetle duyumsuyorsanız, ayrılığı kayıp olarak sert bir formda algılıyorsunuz demektir. Bu türlü durumlarda süreç sarsıcı ve uzun olabilir. Kendinizi tekrar hatırlayıp hayatınız keyifli, huzurlu, doyumlu hale gelene ve hakkettiğiniz hayatı tekrar şekillendirene kadar bir vakit geçebilir.
Ayrılığın ayak sesleri çok evvelce duyulmaya başlamış olsa da kulağınızı, gözünüzü kapattıysanız seslere, ayrılık gelip çattığında ne yapacağınızı bilemezsiniz. Bu süreçte ne kadar hazırlık yapmaya çalışmış da olsanız, ayrılık gerçekleştiğinde kendinizi partnerinizin yokluğu nedeniyle mutsuz ve umutsuz hissedebilirsiniz.
Bu süreçte
Umutsuzca karşılıklar ararsınız.
Neler olup bittiğini, onun ne hissettiğini ne düşündüğünü öğrenebilmek için pek de akılcı olmayan formülleri bile seçebilirsiniz. Partnerinizin süreç içinde ayrılığı çağrıştırmayacak telaffuzlarına, hareketlerine tutunup farklı manalar çıkartmaya çalışsanız da bağlantınızın bittiği gerçeği ile bir biçimde yüzleşirsiniz. Yüzleşmenin yarattığı aksiliklerin eşliğinde etrafınıza, ailenize, arkadaşlarınıza aslında bu bağlantının neden bitmemesi gerektiğini anlatmaya çabalarsınız. Güya onları ikna etmeniz ayrıldığınız partnerinize ulaşıp ayrılığı olmamış kılacakmış üzere hissedersiniz.
İnanmak istemezsiniz, inkâr sisteminizi çalıştırırsınız.
Bu yaşadıklarınızın gerçek olamayacağını düşünürsünüz. Her şeyinizi şartsız verdiğiniz bu bağın bitebilecek olması kabul edilemez bir durumdur sizin için. Ne kıymetine olursa olsun alakanızı sürdürmek için her şeyi yapmayı göze alırsınız. Ayrılığınızın arkasındaki yastan kaçınmak için elinizden geleni yaparsınız. Bu acı verici tecrübeyle yüzleşmemek için inkâr sisteminizi devreye sokar ve aslında her şeyin tekrar yoluna gireceğine dair inancınıza sıkı sıkıya sarılırsınız.
Her tıp pazarlığı devreye sokarsınız.
Bittiğini kabul etmemek için akla gelebilecek her usulü kullanırsınız. En anlayışlı, en sevecen, en karışmayan, en iştirakçi partner olacağınıza eminsinizdir. Aksayan ne varsa düzelteceksinizdir. Partneriniz olmadan yaşama fikri o kadar katlanılmazdır ki, bu acıyı hafifletmek için ödemeniz gerektiğini düşündüğünüz tüm bedelleri ödemeye istekli olursunuz. Bu dönemeçte aklınız devre dışı kalır. Maksadınız yalnızca acıyı hafifletmektir. Bu türlü periyotlarda katiyetle hayatınız ile ilgili majör kararlar almamalısınız. Tüm sorumluluğu üstlenmeye sonuna kadar hazır olsanız bile ikili ilgilerde herkes kendine ilişkin yolu yürüyebilir, bu da tüm yolun lakin yarısı olabilir. Ne kadar isteseniz de uğraş gösterseniz de partnerinize düşen yolu siz yürüyemezsiniz. Pazarlık süreci sadece kısa bir müddetliğine bu acıdan kaçmanıza yardımcı olabilir. Gerçekler kaçınılmaz bir biçimde önünüze gelecektir, mahzur olamazsınız.
Geri Dönüş
Acıyı tolere edemediyseniz, büyük bir ihtimalle bağlantınıza geri dönersiniz partnerinizi bir halde ikna edip. Muhtemelen bu birinci ve tek ayrılık da değildir ilginizde yaşadığınız. Münasebetinizi sürdürebilmek için tek başınıza çabalasanız da maalesef kaçınılmaz son bir müddet sonra tekrar kendini gösterecektir. Bu döngü birkaç kez tekrar edebilir, taa ki siz artık yapacak hiçbir şey olmadığına ikna olana kadar.
Öfke
Başlarda öfkenizi fark etmezsiniz. Ayrılık sizin için endişe ve dertlerle dolu bir bilinmezlik manasına geliyordur. Kaygı ve korku bu süreçte öfkeyi kuvvetle örter. Siz dehşet ve telaşlardan arındıkça öfkenizi fark etmeye başlarsınız. Öfkenize erişebilmeye başladığınızda kendinizi daha güçlü hissettiğinizi görürsünüz. Bu süreçte öfke gözünüzdeki perdeyi kaldırır ve gerçeği görmenizi sağlar, bu türlü makus bir bağlantıyı hakketmediğinizi görürsünüz. Karakterinize, hayat, aile ve ayrılma tecrübenize bağlı olarak öfkeniz ayrıldığınız partnerinize, duruma ya da kendinize yönlenebilir. Nereye yönlenirse yönlensin, aksiyona evrilmediği sürece öfke ayrılığın yas sürecinin sizi sarsıp kendinize getiren değerli bir evresidir. Size kendinizi makus hissettiren bu bağdan daha fazlasını, daha uygununu, çok daha mutlusunu hakkettiğinizi hatırlatır.
Ve Nihayet Kabul
Ne kadar erken gelirse o kadar keyifle kucak açın ve bir ödül olarak görün. Artık ayrılığı reddetmiyor, kabul ediyorsunuz. Evet istediğiniz için değil, lakin olması gerektiği için. Bu noktada aklınız netleşir ve birbiriniz için gerçek insan olmadığınızı görebilmeye başlarsınız. Artık birbiriniz ile hiçbir biçimde irtibatta olmamalısınız. Yalnızca biz istiyoruz diye hiç kimse bizim hayatımızda kalmıyor.
Beğenilen geldin Umut
Ayrılıkla büyüdünüz. Gerçek, bırakma konusunda zahmetler yaşadınız. Umutla olan ilginiz zedelendi. Kabulünüz arttıkça, umudun baktığınız yerde değil de öbür bir alanda olduğunu görmeye başlarsınız. Makus giden bir münasebet içinde olmaktansa, kendi hayatınıza odaklanmanın size ne kadar âlâ hissettirdiğini görmeye başlayacaksınız. İnançlı alan denen aslında bizi engelleyen, sınırlayan o alanla ilgili umutlar yerine, umudunuzu tanımadığınız alanlardaki yeniliklere yönlendirmek başlarda sizi ürkütse de vakitle güzel hissettirecek, hayat gücünüzü yükseltecektir. Partnerinizle mesafelendikçe içinizde bir yerlerde sizi kollarını açmış bekleyen umutları daha da net hissetmeye başlayacaksınız.
Ayrılığın yas süreçleri herkes için farklı gerçekleşir. Kimileri kısa müddette kendisini toparlayıp kendi hayatına dönerken kimileri da güya bir uzuvlarını kaybetmiş üzere ağır bir toparlanma süreci geçirir. Süreçlerin uzunluğu ve derinliği şahıstan bireye farklılaşsa da ayrılık yaşayan herkes gerçek ve sağlıklı ilerleyip bu düşünceleri aşabilir. Arkadaşlarınız, aileniz önemli bir çevresel takviyedir bu süreçte. Şayet süreci sert yaşıyorsanız ve arkadaşlarınızın, ailenizin dayanağı kâfi gelmiyorsa, bu periyotta profesyonel dayanak almak en gerçek seçim olacaktır.
Bir ayrılığın akabinde yas tutmak çok olağan ve sağlıklı bir yansıdır. Yas sürecinde yürüdükçe kendiniz ve hayat hakkında çok şey öğrenirsiniz, büyürsünüz. Her bitişin yeni başlangıçları oluşturduğunu hiç aklınızdan çıkartmayın.
Dr.phil. R. Meltem KAVCAR SIRMALI
27 Kasım 2019
