Doğal afetin yarattığı travma(yı)ları öbür travmalarla bir tutamayız lakin acısını neredeyse tıpkı seviyede yaşarız. Başka travmalar derken aslında insan tarafından gelen ziyanlardan bahsediyorum. Örneğin; kaza, savaş, tecavüz vb.
SARSINTI
17 Ağustos 1999’dan depremindeki acıları ve yasları dün üzere hatırlıyoruz. Geçtiğimiz günlerde yaşanılan sarsıntıda tetiklenen birçok his gözlemledim. Korku ve dehşetler doruklarda yaşandı herkes kendisi ve aile için endişelendi ve tekrar o günlerde olduğu üzere beşerler sokaklara döküldü.
Doğal afetin yarattığı travma(yı)ları öteki travmalarla bir tutamayız ancak acısını neredeyse birebir seviyede yaşarız. Öbür travmalar derken aslında insan tarafından gelen ziyanlardan bahsediyorum. Örneğin; kaza, savaş, tecavüz vb.
Öteki travmatik durumlardan ayrılan noktalardan bir oburu ise birçok insanın birebir his, fikir ve davranış süreçlerinin yaşıyor olmasıdır. Doğal olarak insanların kendi hayatları ve dış etkenlerin üzerinde denetimi sağlayamadığını görmesi ekstra bir tasa yaratır.
Herkes bu noktada tıpkı telaş seviyesine mi çıkar?
Bu noktada değiştirilemez bir gerçek var ki. Zelzele, telaş hissini denetim edilemeyecek biçimde her beşerde arttırır. Bu noktanın dışında kaygı hissini yönetmekle ilgili alanda şahıslar birbirinden ayrılabilir. Tasa idaresinde kişilik özellikleri, geçmiş ömür tecrübeleri üzere birçok etken tarafından belirleyici roller bulunabilir.
Empati kurmak bizler için kolay
Kısaca empatiyi tanımlarsak; bir oburunun hislerini, içinde bulunduğu durum yahut davranışlarındaki motivasyonu anlamak ve içselleştirmek manasına gelir.
Kolay olan kısmı biz bu ortak acıyı zati yaşadık, deneyimledik ve bazılarımız atlattı ya da atlatmak için uğraş harcıyor.
Zelzele sonrası daima beklenen ve korkuyu ziyadesiyle arttıran o sarsıntı muhabbeti hiç birimize uygun gelmez. Tasası olanlara hiç yeterli gelmez.
Yanıtlanması gereken iki soru;
Varsayım edilebilen ve vakti verilebilen bir duruma “doğal” denir mi?
Biz biliyoruz bu duyguyu neden elimizde olan imkanlarla başka insanların olumsuz hislerini tetikliyoruz?
Birlik ve beraberlikten neler doğduğunu gördük biz yıllar evvel ve yan yana olmak için çok büyük acıları beklememiz gerekmiyor.
Karşı tarafın gerilimini anlayabilir ve yalnızca dinleme hareketiyle bile âlâ gelebiliriz.
Herkes için hayat gereğince karmaşıkken toplumsal etrafın yatıştırıcı bir yanı olsa bu derece karmaşık hissedilir mi yaşanılanlar?
Anlayabildiğimiz, kendi dünyamızda anlamlandırabildiğimiz ve birlik içinde hareket ettiğimiz hoş günlerde yaşayalım.
