Fizikî yorgunluk kadar ruhsal yorgunlukta hissedebilmek mümkün, zihinsel olarak pek çok şeyi düşünüyor ve daima tahlil aramaya çalışıyoruz. Uykuya dalmakta zahmet çekmek bunların en başında gelen davranışsal bir durumdur. Zihin daima bir şeyler düşündüğünde, onların nasıl üstesinden geleceğini, nasıl başaracağını yahut nasıl konuşup düzeltilebileceği planlamaya çalışabilir. Bu da uzun vakit sürebilir ve daima birebir yere döner çözümlemeden tekrar düşünmeye devam edilir.
Zihin daima tıpkı niyetlerle meşgul olduğunda ve çözümleme üretemediğinde ruhsal olarak gergin ve bir şeyler yapma konusunda isteksiz olabilir. Burada düşünmek tahlil vermiyorsa şayet sorunu tekrar pahalandırmak fayda sağlayabilir. Sorun değerlendirdikten sonra tahminen de eskisik üzere zihinde yer etmemesi gereken bir fikir olarak kalacaktır, sonuçta her insan her şeyi büsbütün hakikat büsbütün kusursuz yapamayabilir, kendinize ve etrafınızdakilere taviz verin elbette geçmişte bir çok şeyi başarmışsınızdır, çözümlemişsinizdir, bu da sizin tahminen de vakitle üstesinden gelebileceğiniz bi olay olarak kalması gerekebilir. Ruhsal yorgunluk yaşarken kimi anlar birey bir şeyler yapma konusunda utangaç davranabilir ve ya günlük aktivitelerinde daima erteleme ve kaçınma davranışında bulunabilir.
Birey bunları yaşarken kendisini depresyonda üzere hissedebilir ve çevresindende depresyonda mısın ? üzere duyumlar alabilir ama depresyon, mevsimsel geçişlerde yaşanan yorgunluklar ve ruhsal yorgunluk karıştırılmamalıdır. Depresyon bireyin, fikir, his ve davranışını etkileyen psikiyatrik hastalıktır. Keder hali, iştahta önemli azalma yahut önemli artış, toplumsal aktiviteleri yapmaktan zevk almama, yapılan günlük işlerin yapılmasında isteksizlik, suçluluk hissi, daima kendi kusurlarını ve eksikliklerini düşünme, fizikî ağrılar, yorgunluk üzere esas tanıyı ayıran semptomları vardır. Her hastalıkta olduğu üzere her şahısta birebir semptomlar aranmamaktadır, her depresyon tanısı alan bireye tıpkı tedavi formu uygulanmayabilir, bu sebeple alanında uzman ruh sıhhati çalışanlarıyla tedavi sürecine girmek fayda sağlamaktadır. Psikiyatrinin uygun göreceği ilaç kullanımı ve psikologla bir arada yürütülen psikoterapiyle olumlu sonuçlar almak mümkündür. Depresyon genelde 20-50 yaş aralığında görülmekle birlikte kimi vakit çocuklarda da görülme mümkünlüğü vardır.
Depresyon teşhisinin konulması için, muhakkak müddet halsizlik, yorgunluk, toplumsal yaşama karşı ilgi kaybı üzere semptomların en az 2 hafta sürmesi gerekmektedir. Bayanlarda depresyon tanısı erkeklere oranla daha fazladır. Depresyon tanısı almış bireylerin yıllar içinde depresyon teşhisini tekrarlama mümkünlüğü yüksektir. Depresyon tedavisini yarım bırakan hastalarda da yeniden tekrarlama durumuyla karşılaşılmaktadır. Depresyonu oluşturan risk faktörlerinde; travmatik olaylar, boşanma, ebeveyn kaybı, kişilik yapısı, unsur ve alkol berbata kullanımı, düşük sosyoekonomik seviye, işsizlik, hormonal değişiklikler oluşturabilmektedir. Depresyonun tedavisinde yatarak tedavi birtakım durumlarda tercih edilmektedir, ayakta tedavinin mümkünlüğü daha yüksektir. Psikiyatri nezareti altında ilaç kullanımı ve psikolog işbirliğiyle gerçekleşecek psikoterapi seansları önerilmektedir.