Fobi nedeni bilinmeyen, gerçek bir tehlikenin varlığıyla açıklanamayan ve çocukta ağır bir iç derdi yaratan endişe hali olarak tanımlanabilir. Çocuk bu durum karşısında bozulan istikrarını yine kurmak için çeşitli rahatlatıcı stratejiler kullanılır.
Çocuğun omurundaki çeşitli evrelerin birtakım belli anlarında sıkça rastlanan dehşetler bulunmakla birlikte her türlü durum çocukta fobi yaratabilir: Sekiz ay civarında yabancılardan korkma; 2-3 yaş ortasında küçük hayvanlardan korkma; 4-5 yaşlarında okulöncesi periyotta annenin ölmesinden korkma en klasik kaygılardır.
Çocuk fobiye karşı nasıl reaksiyon gösterir ?
Küçük hayvan fobisi olan bir çocuk, her ne kadar eğlenceli olsa da, bu hayvanlarla müsabaka riskini reddeder . Örneğin oynamak için bahçeye çıkmaz, toprak ya da kumla oynamaz, tabiatta yapılacak seyahatlere katılmak istemez. Bunları yapmaya zorladığında sihirli güçler taşıdığına inandığı kimi “ fobi karşıtı” objeleri yanında taşıyarak rahatlamaya çalışır. Bu çeşit objeler ya da oyuncaklar ona bütün gücün kendinde olduğunu hissettirir ya da fobilerini yansıtmasına yardımcı olur. Örneğin ; karanlık ve gece korkusunu yenmek için çocuk birtakım oyuncaklarını koruyu bir “ kalkan” olarak kullanır.
Fobik nevrozun kaynağında, çatışmanın gerçek nedenini tümüyle bilinçaltına iten sistemler bulunmaktadır. Çocuk çatışmanın yarattığı kaygı ve hoşnutsuzluğu fobi yaratan objeye yansıtarak bu objeyi “ düşman ilan eder. Sorunun çözümleyici açıdan ele alınmasıyla çocuk fobi yaratan objeye yüklediği sembolik manalar yerine onun gerçek manasını kabullenmeyi, bilinçaltındaki derin çatışmalara direkt göğüs gererek onları aşmayı öğrenir.